Gönlüm böyle ağlıyorken gözümden akan aksın varsın..
Dünya yanıyor.. Her yön kıyamette..
Ya gönlüm? Derdinden yaşamak mümkün değilken hayatta kalmak zorunda olan ben, kimsenin okumayacağı bu satırları.. şimdi seni iyi ki tanımışım diyen kalbimin, yokluğunla daralmasını dindirmeye çalışıyorken yazıyorum bu kimsenin okumayacağı satırları.. ve bu kimsenin okumayacağı satırlardan nefret ediyorum. Çünkü seni getirmiyorlar. Ve daha çok özletiyorlar seni.. Seni.. Sen.. Se.. S....
Yetmiyor gözyaşlarım bu hüzne...
Bana müsaade......
Afedersin......................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder