Durma ağla gözlerim gel, bu kafesten can gider
Sağlığı sen bil ganimet, gönlünü ezkâre ver
Çağrılır kabre girersin, sonra bu meydan gider
Sıdk ile Allâh›a kul ol, mâl ü dünyâ fitnedir
Bir kefen giyip gidersin,servet ü sâman gider
Var mı hiçbir fert ki, bulmuş intizamı âlemi
Bakma dünya işidir bu, dâima viran gider.
Uyma gel ehl-i zamâna çokca sohbet eyleme
Çünkü onlar ehl-i Hakk’a her cihette yan gider
Cümle halk ehl-i seferdir, devr-i Âdem›den beri
Pençe-i mevte takılmış, günde bin kervan gider
Hazır ol mevte Kelâmî, gâfil olma bir nefes
Dost gider, düşman gider, ağyar gider, ihvan gider
KELÂMÎ
1847 – 1927 Kömürlü – Oltu / ERZURUM
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder