8 Ekim 2020 Perşembe

YÜREĞİMİN GÖTÜRDÜĞÜ YERDEYİM.



Susmayan bir çığlık,

Şehrin duvarlarında ve içimin ücralarında, dinmeyen bir tayfun gibi.

Varlığın var ya varlığın.

Yaşam denilen eylemin, sıkı nefes alışları gibi.

Kalabalık bir sessizlik içinde kaybolmak, yokluğuna yazılan uzun bir şiirdir.

Belaların cirit attığı, karanlığı gıda bellemiş bir tenhasında şehrin,

Kökünden yanmaya başlayan şu ağaçlarının harareti,

Elimin yüzümün buruşma sebebi.

Sensizlik dediğim deryaya dalmış oluşumdur.

Vurgun ki ne vurgun,

Çölde unutulmuş kum saati gibiyim bugünlerde.

Her serabın gölgesinde asırlar var bitmeyen.

Devriyeden dönen uğultular sarmış duyularımı.

Hasret türküleri var dilimde dilimin döndüğü kadarıyla.

Bir hatıraya mağlub oluşum bu yüzdendir.

Bu yüzdendir yokluğuna sarılışım.

 

Kinden öfkeden bir iz bulamazlar,

Bu sövmek bilmeyen dil sevmek için yaslanmış masal dağlarına.

Tebessümden salkımlar asılı sevda bağlarıma,

Kaç kervan yürüdü kumlara gömüle gömüle.

Söyle,

Söyle bu sevmenin beraati gözlerinin içiyle mi el ele,

Küflü bir kalemden çıkmış şiir bilsin herkes bunu.

Tarihin küçük bir aralığında apansız uçan Anka.

Hani rüyalar vardır bitmesin istediğin.

Tatlı bir tebessüme maruz bırakan,

Bırakın beni.

Bırakın bu bilinmez döngü de,

Benim ak buluttan küheylanımdır yokluğun.

Hani kırk yılda bir gibi, hani kanılmayan su,

Hani dört duvar arasında kendi içinde kaybolduğun,

Yıkıla yıkıla ölüme duruşumu seyretsin alem.

Üç günlük dünya değil mi içinde heves bırakmayan,

Taşlı sopalı bir kavgadan yara bere içinde çıkan

Bir ben değilim, ben ayaklarımın değil yüreğimin götürdüğü yerdeyim.

Katliam senaryoları dolu dizgin geçer zihnimden,

Zihnim dev kayaçların birbirine yanaştığı alan,

Dar boğazlarda mahsur kalmış gemiler gibiyim.

Fayda etmiyor en usta kılavuz kaptan,

Emsali olmayan hazinem var benim.

Adını insanlığın duymadığı mücevherlerim

Böyle iken düşmüşüm pusuya

Burası sevda vadisi dedikleri yerdi oysa.

Ah bu benim kolay kanmışlığım,

Ah bu benim saflığım,

Yokluğun ile her gün savaştayım.

Kan revan değil yine de ümitlerim,

Ümitlerim küllerinden doğan Anka'dır benim.

Ümitlerim adınla başlayan adınla süren,

Fragmanı dahi saatler süren,

İzlemeyen kalmasın dediğim,

Ümitlerimin filmidir.

Bitmek bilmeyen...

Hiç yorum yok:

Neydi telaşım?

 Şehrim karanlığa büründü Gelmedin de ondan..  Gözüm uzağa daldı Gülmedin de ondan..  Şurada ve burada anılar Bekliyorlar beni pusuda Neşen ...